Monologue (tagalog) 1f2b3p

Pangalan: Joi Lynn Marie J. Jover Kurso at taon: BSECE – 2 Proyekto: Monologo Kraytirya: 1. Masteri – 20% 2. Pagbago-bago ng Boses – 15% 3. Kilos, Ekspresyon – 25% 4. Pagbigkas, Intonasyon – 25% 5. Tikas, Tindig – 15%

Mamamatay Tao Pen Wilson Eksena: Tinatanong ka nang dalawang pulis dahil sa pag-amin mo sa pagpatay nang anim na babae na walang kasalanan. Gusto mo bang malaman kung bakit ako’y naging ganito? Naging walang kaawa-awang mamamatay tao? Gusto mong malaman ang katotohanan? Kung bakit ko ginawa ‘yon? Kung bakit ko sila pinatay? Simple lang. Dahil gusto ko. Hindi ko naman inaasahang intindihin ninyo kung ano ang pinagdadaraanan ko dahil walan kayong alam. Walan kayong alam kung gaano kasarap hawakan ang buhay ng isang tao sa iyong sariling kamay. Na parang ikaw ang pinakamakapangyarihan sa lahat. May sandali na pagkilala sa pagitan ng kiler at ang kanyang biktima.

Sandali na

malalaman niya ang iyong kakayahan at titingnan ka sa mata upang magmaka-awa. Nagmamaka-awang huwag patayin at palayain na. At sabihin natin na meron ka lamang ilang segundo upang magdesisiyon. Iligtas ang kayang buhay, eh di mabuti. Ibalik sa kanya nag buhay na gustong-gusto mong kunin. nagmamahal sa kanya.

Ibalik siya sa kanyang pamilya at sa mga taong

Pero, patayin siya....‘yan ay kakaiba.

Alisin siya sa mundong

kinalalagyan niya, kunin ang pinahahalagahan niya sa lahat: ang kanyang buhay. Iyan ang tunay na kapangyarihan. Ang artista, ang modelo, ang mananayaw, ang estudyante, and pintor at ang manunulat. Wala sa mga babaeng ito ang may karapatang mabuhay. Tingnan mo sila! Hindi nila pinapahalagahan kung anong meron sila at sila pa ang tinuturing pinakamagaling sa lahat. Habang ako? Ano? Tinuturing akong matalino pero hindi ang pinakamatalino. Maganda ngunit hindi ang pinakamaganda. Magaling pero hindi ang pinakamagaling. Sa kabila ng lahat, palagi kong iniisip na ako’y kakaiba. Espesyal. Alam kong may nakatagong talento sa kaloob-looban ko na magagawa akong pinakamagaling sa mata ng tao. Kailanman, hindi ako naging kuntento sa ideyang mamuhay ng simple at mamamatay lang na hindi naaalala ng tao. Hindi ako ‘yan. Gusto kong maalala sa mga nagawa ko sa aking buhay. At talagang matatandaan nila ako. Hindi ba? Alam kong nandidiri kayo sa ginawa ko. Natatakot kayo at iniisip na ako ay isang halimaw. Pero wala akong paki-alam dahil sa sitwasyon ngayon, alam kong hindi ninyo ako malilimutan at palagi akong nakadikit sa inyong isipan simula sa araw na ‘to.

Palagi kong iniisip na makahahanap ako nang paraan upang ako’y mapansin. At naisip ko na pumatay na lang kaya ako ng tao. Hindi lang pataying kundi unti-unting pahirapan pa. Gamit ang sariling kamay ko habang tinitingnan sila sa mata. Gagawin ko ‘yan indi dahil sa paghihiganti o pansariling kapakanan kundi dahil gusto ko lang.

Sa pamamagitan nito,

mapapansin na rin ako ng mga tao. Titigil ang pag-ikot nang mundo habang ako ay nasa sentro. At alam ko kung ano ang iniisip ninyo ngayon. Makikita ko lahat sa mga pagmumuka ninyo. Akala ninyo ako ay isang bratinella na kulang sa pansin. Hindi. Gusto ko lang na mapansin sa mga nagawa ko. Buong buhay ko, nakatago ako sa dilim. Palaging may isang estudyante na nakakakuha nang mataas na grado keysa sa akin. Isang guro na pinaparamdan na iko’y isang tanga. Isang kaibigan na palagi akong binabalewala. Isang magulang na kahit minsan hindi nagging interisado sa akin at isang kapatid na palaging sinasapawan ang mga nagawa ko. At wala lahat silang paki-alam. Gusto ko ngayon na isipin mong mabuti ang mga sinasabi ko. At huwag kang umasta na hindi mo ito ginagawa sa iba dahil alam kong ginagawa mo dahil nagawa mo na sa akin…At sa susunod may idididiin na ka na. Gagawing tanga. Mamaliitin. Pagtatawanan. At ipapamukha sa kanya ang lahat na kamaliang nagawa niya sa kanyang buhay. Isipin mo ako at pagkatapos ay isipin mo siya. Isipin mo kung ano ang magagawa niya sa’yo. Gaano mo kaya siya igagalang kung ang kamay niya ay nakapalibot na sa liig mo? At may dalawang natitirang pagpipilian: ang palayain ka o tuluyang patayain na? Pagisipan mong mabuti.