Songs Of Loss 56613q

Songs of Loss

By Angelo Tsanatelis

Published by Angelo Tsanatelis at Smashwords

Copyright 2011 Angelo Tsanatelis

Smashwords Edition, License Notes

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you’re reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then please return to Smashwords.com and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of this author.

Απόφαση

Θα βρω μιά άλλη... ίδια φυλακή, να χτίσω, Αν ετούτη αναίτια, μου τελειωσει. Ολα θα’ναι πιθανον εντάξει, πριν γυρίσω, Οτι απομεινει, θα το’χω ήδη βιώσει.

Θα βρω μια ακομη... όμοια ανάγκη, να αγαπήσω, Εάν αυτήνα για αλλού μονη τησ σαλπάρει. Μαζευοντας μόνο οσα νομιζες, πως θα αφήσω, Σε ενα ψαθινο σεντουκι, που μου ειχες πάρει.

Ναι... Θα γεμισω με θύμησες τον Ναό, που θα ζήσω Αφου αποφασισα να κρυψω την αληθεια, Πισω απο τοιχους, που έχτισα, με παραμύθια Μπορει στο τελος να εχω αυτα, που θα ζητήσω. (04/04/2000)

Δεν θα κοιτάξω πίσω...

Η μεθη φερνει λευτεριά, καποια αναγκη μια φοβία Οτι εχει μεινει απ’την παλιά, φθηνή σου παρουσία Μαζευεται σε δυο γραμμές, τελειώνει με δυο λέξεις, Στήνει ενέδρες στις ψυχές, σκοτώνει την ουσία...

Θα βαλω παλι τα καλά μου, να σε θρηνήσω Θα πιω για σένα, στην υγειά μου, Δεν θα κοιτάξω πίσω

Μάτωσε και τούτη τη στεριά, κάποια αλλη φαντασία, Οτι δεν σβήνει μια μαχαιριά, είναι που έχει σημασία Στριμωχνεται σε διακοπές, αρχιζει με προβλέψεις, Ξοδευει τις στερνές ουγκιές, δεν σβήνει την μανία...

Θα ριξω αίμα στα χαρτιά μου, μήπως κερδίσω Δινω σε μένα, τα ονειρά μου, Δεν θα κοιτάξω πίσω

Η τυχη κρύβει μυστικά, τον έρωτα και τη Σητεία Οτι σε αφήνει στην αρχή νεκρό, από αμηχανία Γεύεται όσες νικες, εσύ ποτέ δεν θα προβλέψεις Σωρός οι συνθήκες στου τέλους σου τη ραψωδία

Εβαλα πάλι τα δυνατά μου, να μην λυγίσω Αν δω εσένα, στην ματιά μου, Δεν θα κοιτάξω πίσω... (1/05/2001)

Αποχρώσεις τέλους

Αυτό θα ειναι το τέλος, Μια χούφτα παλιάτσοι, να ψιθυρίζουν σε μια γωνία Αψυχοι, μα ποτέ άτεκνοι, θα τυραννούνε την ουσία. Δεκα μόλις μερες πριν αλλαξεις αλλον ενα... παράλληλο, Ενα χρονο πριν επιστρεψεις άλλη μια φορά, στο Φάληρο.

Δεν θα ειναι η αρχη απο το επόμενο σκέλος, Οι ορδές των μορφωμένων, με τα θεία... βλέμματα, Οι κραυγές των ζαλισμένων, απ’τα ‘αθώα’ ψέματα. Για πολλοστή φορά παιρνεις θεση στην γλιστερή αρένα Απεναντι σου καποιος, που μοιαζει υπερβολικά με σένα.

Αυτό θα είναι απλά το τέλος, Σωρός οι χλωμοί εχθροί, να κοιτάζουν με σημασία, Άπιστη, μα συνάμα εμπιστοι, στο βαθος η... φυτεία. Δεν θα ειναι ο καιρός πολύς και ίσως να μην προλάβεις, Την στερνή άρια να πεις, πριν κακό μαντάτο λάβεις. (13/05/2003)

Αγέρηδες

Οι άνεμοι θα μαζεψουν ολες τις ερωτήσεις Παλάτια θα χτισουν, εάν εσύ τους αφήσεις Στο τελος ολα θα επιστρεψουν, εκει που πρεπει Φτανει στην δικιά σου δικη, να μην λυγίσεις

Τα κρίνα θα σκιάσουν ολα τα ομορφα πράγματα Θα λιώσουν κάποια νυχτα τα πιο βαριά σκεπάσματα Υστερα θα γυρισουν, σε όποια φυλακη τους αξίζει Θα αποκοιμηθούν, παρέα με γνώριμα φαντάσματα

Οι σκέψεις θα’ναι εκείνο στο οποίο, δεν θα νικήσεις Στα αστερια θα χαθουνε, εάν εσυ ατίμως προσπαθήσεις Τελικα ισως επιστρεψουν, οταν η απουσια σε λυγίζει Μπορει παλι σε πηγαδια να κρυφτουνε, οσες κυνηγήσεις

Τα μάτια βλεπουν, τις πιο πολλες βρωμικες εικόνες Βρισκουν τους Θείους λογους, σε αρχαιους ελαιώνες Αμήν και κρεμονται σε όποιο κλαδί ‘εαυτούς’ αξίζει

Σε οτι ψυχές βασανιζει, μετρώντας με ώρες... αιώνες

Οι άνεμοι θα μαζεψουν κι αυτες τις ερωτήσεις Θα τις σπειρουν σε χωραφια, πολύ πριν γυρίσεις

Στο τελος, όλα θα βρισκονται, όπου τους πρέπει Φτάνει, όσο μοναχά σου αξίζει, τόσο να ζητήσεις. (22/06/1999)

Νεκρές Κυριακές

Μονάχος ψάξε να βρεις την γαλήνη Μακρύτερα φύγε απ’ούλα αυτά Στάζει αίμα ετούτη η Σελήνη Άσε ένα λάθος δίπλα στα σωστά Μονάχος ψάξε να βρεις την γαλήνη

Δροσιά στέκει κρυμμένη στο λιοπύρι Λελούδια χορεύουν μέσα σε νερό Στάζει πάνω τους του χρόνου η γύρη Δίνουν ζωή στου κόσμου το φυσερό Δροσιά στέκει κρυμμένη στο λιοπύρι

Ήχοι σιωπές κάτι νεκρές Κυριακές Κίνδυνοι τριγύρω σου καραδοκούν Ορλεάνη θες μα κλαις στο Μαρακές Της δόξας οι ερωμένες δεν κρατούν Ήχοι σιωπές κάτι νεκρές Κυριακές

Στέκεις μόνος σου... (14/06/2003)

Το τραγούδι της απώλειας

Υπαρχει ενας λογος για καθε παραξενη χειρονομία Γελάει κρυμμενος ο πόνος, σε μια σκοτεινη γωνία Όλα όσα θα ήθελες να πεις, ζωγραφιζουν μια εικόνα Έχουν δικιά τους λογικη, εμαθαν να ζουν ζημιογόνα

Θα βρεις μια τουλαχιστον μουσική, για καθε ατυχία Παρακαλωντας επιστρεφεις εκεί, στη γλυκιά ησυχία Αυτό που ζήτησες πολύ, χωράει σε ενα παρδαλό μπαλόνι Πέφτει απ’του ονείρου τη σκεπή, κάθε που ξεφουσκώνει

Θα ακουσεις τις περισσοτερες φορες, την ιδια δικαιολογία Κίτρινες του οίκτου ματιές, κρυμμενα τα γιατί και η αιτία Οτι μίσησες στο τέρμα του ζενίθ, έχει όνομα και επώνυμο Το βραδυ μοιάζει στη Λίλιθ, η μέρα το ντύνει καλό και νόμιμο

Θα βρεις ενα τραγουδι, για κάθε μια της καρδιάς σου αγωνια Τουλάχιστον ενα καλό λελούδι, σε όσα μάζεψε η καχυποψια Αυτά που έψαχνες παντού, ενα αερόστατο ψηλά τα σηκώνει

Στην αγκαλιά του ουρανού, τούτη η αναζήτηση τελειώνει

Υπάρχει ενας λόγος, πίσω απο κάθε της ‘αθώα’ χερονομία Φανερώνεται αναλόγως, αν για σένα έχει έστω λίγη σημασία Αν μπορείς ακόμη να μυρίσεις, το γλυκό άρωμα της μανόλιας Τότε αναμφίβολα θα ανακαλύψεις, το τραγούδι της απώλειας.

Ονειροπατήματα…

Μερικές φορές…

την ακούω να περπατάει, τις μικρές της, τρομαχτικές διαδρομές.

Να ξοδεύει τους χρόνους, σε χιλιάδες αγνώστους δρόμους

Ψιθυρίζοντας ιστορίες για γαλαζοαίματους κιοτήδες βαρόνους.

Άλλες πάλι…

«είσαι και εσύ, κάπου εκεί;» με αγωνία να ρωτάει,

Μα είμαι αλλού, φτιάχνω σχοινιά στου διαβόλου το μετά,

Μακάρι κάποιος να ακούει, τι η ερημιά, της απαντάει.

Μερικές φορές…

την ακούω να περπατάει, με μικρά ασταθή βήματα σαν μαχαιριές,

τραγουδώντας για παλιούς φόνους, στου έρωτα τους απογόνους

κρυμμένη στα φρέσκα πρόσωπα, όπου αναζητάς καινούριους πόνους.

Σπανίως στέκεται,

Μια ασαφής απόκοσμη φιγούρα, ‘κει που το μάτι για λίγο κολλάει

Σημάδι βάζει την καρδιά, κρυφά από όλους στέλνει εκεί φιλιά

και σε πονάει, που μισείς το πόσο ακόμα σε αγαπάει.

Μερικές φορές…

Την ακούω να περπατάει, πίσω μου μια από όλες τις σκιές

Να μετρά τα πράγματα που κάνω, γιατί μισώ το αεροπλάνο,

Αν αντέχω, ‘που δίχως εκείνη είναι αδύνατον να έχω κάποιο πλάνο’.

Αυτά συμβαίνουν συνήθως,

Με ονείρου πατήματα ζυγώνει, στου ματιού την άκρη αλυχτάει

Στοιχειώνει όλους τους κόσμους, μισεί τους δικούς σου νόμους

Κι όταν τα μάτια κλείνεις, την ακούς να περπατάει…

(Sofia, 14 February 1999)

###

About the author:

Angelo Tsanatelis was born in Athens, Greece. He is a fantasy fiction writer and an off and on poet. He enjoys reading all kinds of fiction novels and exploring the Greek islands whenever he finds the time.

Discover other titles by Angelo Tsanatelis at Smashwords.com:

1) The Living Sword Chronicles: The Living Sword Chronicles