Talambuhay Ni Heneral Antonio Luna 5g4u3l

Talambuhay ni Heneral Antonio Luna

Si Antonio Luna de San Pedro y Novicio-Ancheta ay isinilang noong Oktubre 29, 1866, sa distrito ng Binondo ng Maynila, ang ikapitong anak ni Laureana Novicio-Ancheta, isang Spanish mestiza, at Joaquin Luna de San Pedro, isang tindero. Si Antonio Luna ay isang magaling na estudyante na tinuruan ng isang guro na tinatawag na "Maestro Intong" mula sa edad na anim at nakatanggap ng Bachelor of Arts mula sa Ateneo Municipal de Manila noong 1881 bago nagpatuloy sa kanyang pag-aaral sa kimika, musika, at literatura sa Unibersidad ng Santo Tomas. Noong 1890, naglakbay si Antonio sa Espanya upang sumama sa kanyang kapatid na si Juan, na nag-aaral ng pagpipinta sa Madrid. Doon, nakuha ni Antonio ang isang licentiate sa parmasya sa Universidad de Barcelona, na sinusundan ng isang doctorate mula sa Universidad Central de Madrid. Nagpatuloy siya sa pag-aaral ng bacteriology at histology sa Pasteur Institute sa Paris at pumunta sa Belgium upang paunlarin ang mga hangarin na iyon. Habang nasa Espanya, inilathala ni Luna ang isang papel sa malarya na mahusay na tinanggap ng marami, kaya noong 1894 inatasan siya ng pamahalaan ng Espanya sa isang posisyon bilang isang espesyalista sa karamdaman at tropikal na mga sakit. Sa parehong taon, bumalik si Antonio Luna sa Pilipinas kung saan siya naging chief chemist ng Municipal Laboratory sa Manila. Siya at ang kanyang kapatid na si Juan ay nagtatag ng isang fencing society na tinatawag na Sala de Armas sa kabisera. Habang naroon, nilapitan ang magkapatid tungkol sa pagsali sa Katipunan, isang rebolusyonaryong organisasyon na itinatag ni Andres Bonifacio bilang tugon pagpapalayas kay Jose Rizal noong 1982, ngunit ang dalawang Luna ay tumangging sumali - sa yugtong iyon, naniniwala sila sa isang unti-unting reporma sa sistema sa halip na isang marahas na rebolusyon laban sa kolonyal na paghahari ng Espanya. Kahit na hindi sila miyembro ng Katipunan, sina Antonio, Juan, at kanilang kapatid na si Jose ay inaresto at nabilanggo noong Agosto 1896 nang malaman ng mga Espanyol ang tungkol sa organisasyon. Ang mga kapatid niya ay sumailalim sa interogasyon at pinalaya, ngunit si Antonio ay ipinatapon sa Espanya at nabilanggo sa Carcel Modelo de Madrid. Si Juan, sa panahong ito ay isang sikat na pintor, ay ginamit ang kanyang mga koneksyon sa pamilya ng hari ng Espanya upang mapalaya si Antonio noong 1897. Matapos ang kanyang pagkakatapon at pagkabilanggo, nagbago ang pananaw ni Antonio Luna tungo sa kolonyal na paghahari ng Espanya - dahil sa di-makatwirang turing sa kanya at sa kanyang mga kapatid at sa parusang kamatayan sa kanyang kaibigan na si Jose Rizal noong nakaraang Disyembre, si Luna ay handa nang mag-armas laban sa Espanya. Sa kanyang pangkaraniwang akademikong paraan, nagpasya si Luna na mag-aral ng mga taktika ng pakikidigmang gerilya, organisasyon ng militar, at field fortification sa ilalim ng bantog na Belgian military educator na si Gerard Leman bago siya naglayag patungong Hong Kong. Doon, nakilala niya ang rebolusyonaryong leader-in-exile na si Emilio Aguinaldo at noong Hulyo ng 1898, bumalik si Luna sa Pilipinas para muling makipaglaban.

Talambuhay ni Andres Bonifacio

Si Andres Bonifacio ay ipinanganak noong Nobyembre 30, 1863 sa Tondo, Lungsod ng Maynila. Ang kanyang mga magulang ay sina Santiago Bonifacio at Catalina de Castro. Siya ay isang Pilipinong rebolusyonaryo at bayani na nagtatag ng Kataastaasan Kagalanggalang na Katipunan ng mga Anak ng Bayan (KKK) o Katipunan, isang lihim na lipunan na nakatuon sa pakikipaglaban sa mga Espanyol na sumakop sa Pilipinas. Siya ang isa sa mga unang nagkaroon ng malinaw na pananaw sa kung ano ang dapat na Pilipinong bansa. Siya ay kinikilalang “Ama ng Himagsikan at Rebolusyong Pilipino“ at kilala sa tawag na Supremo. Si Bonifacio ay hindi ipinanganak na mahirap. Ang kanyang ina ay half-Spanish at may sarili siyang tagaturo. Ngunit hindi naging madali sa kanya ang buhay nang pumanaw ang kanyang mga magulang noong 14 na taong gulang siya dahilan upang matigil siya sa kanyang pag-aaral. Sa kabila ng kanyang kakulangan sa pormal na edukasyon, tinuruan niya ang kanyang sarili na magbasa at magsulat sa wikang Espanyol at Tagalog, na naging dahilan upang makakuha siya ng trabaho bilang clerk-messenger sa isang kompanyang Aleman. Sinasabing interesado si Bonifacio sa klasikong kanluraning rasyonalismo at mahilig magbasa ng mga gawa nina Victor Hugo, Jose Rizal, at Eugene Sue. Siya ay nagkaroon ng isang malalim na interes sa pagbabasa ng mga libro sa French Revolution at ang mga buhay ng mga presidente ng Estados Unidos dahilan upang makakuha siya ng isang mahusay na pag-unawa sa mga socio-historical na proseso. Ang kanyang hangarin na mabago ang kalagayan ng kanyang mga kababayan sa ilalim ng kolonyalismo ang nagbigay daan sa pagsali niya sa La Liga Filipina. Ang La Liga Filipina ay itinatag ni Jose Rizal noong Hulyo 3, 1982 sa layuning pagkaisahin ang mga Pilipino upang makapagsimula ng reporma, maayos na edukasyon, kooperasyon, at pagbuo sa bansa.

Talambuhay ni Gregorio del Pilar

Si Gregorio Hilario del Pilar y Sempio (Nobyembre 14, 1875 - Disyembre 2, 1899) ay isa sa pinakabatang heneral ng Pilipinas noong panahon ng Rebolusyong Pilipino at Digmaang Pilipino-Amerikano. Kilala siya sa kanyang matagumpay na pag-atake sa mga kuwartel ng Espanyol ng Cazadores sa munisipalidad ng Paombong, sa kanyang tagumpay sa unang yugto ng Labanan ng Quingua at sa kanyang huling paglaban sa Labanan ng Tirad sa panahon ng digmaang Pilipino-Amerikano. Dahil sa kanyang kabataan, siya ay kilala bilang "Boy General".

Si Gregorio del Pilar ay ipinanganak noong Nobyembre 14, 1875 kina Fernando H. del Pilar at Felipa Sempio ng Bulacan, Bulacan at ikalima sa anim na magkakapatid. Siya ang pamangkin ng propagandista na si Marcelo H. del Pilar at Toribio H. del Pilar, na pinatapon sa Guam dahil sa kanyang paglahok sa pag-aalsa sa Cavite noong 1872.

Talambuhay ni Macario Sakay Si Macario Sakay ay Pilipinong Heneral noong panahon ng digmaang PilipinoAmerikano. Siya ang tumutol sa pamamalakad ng Estados Unidos sa Pilipinas kahit na ipinahayag na ng Estados Unidos na tapos na ang digmaan noong 1902. Si Heneral Macario Sacay ay isang orihinal na miyembro ng Katipunan. Nakipaglaban siya sa mga Kastila kasama ni Andres Bonifacio sa Rebolusyong Filipino noong 1896. Ipinagpatuloy niya ang pakikipaglaban upang makamit ang kalayaan ng Pilipinas sa mga Amerikano. Nang malapit na matapos ang digmaang Pilipino-Amerikano, nadakip siya ng Hukbong Pamayapa ng Pilipinas at ikinulong. Nang sumuko ang pinakahuling Heneral na Pilipinong lumaban sa digmaan na si Heneral Miguel Malvar noong Abril 1902, opisyal na ibinalita ng noo'y Pangulo ng Estados Unidos na si Theodore Roosevelt na tapos na ang digmaan sa pagitan ng Pilipinas at Amerika noong Hulyo 4, 1902. Si Heneral Macario Sakay at iba pang mga ikinulong ay binigyan ng amnestiya at pinalaya. Subalit noong Nobyembre 12, 1902 nagpasa ng batas ang Komisyong Pilipinas (Philippine Commission) ng Kautusan Laban sa Pagiging Tulisan (Bandolerism Act) kung saan lahat ng lumalaban o tinatawag na insurhensiya at mga nahuling nakikipagdigma ay kailangan litisin sa hukuman bilang mga bandido, ladrones at magnanakaw. Hindi ito sinang-ayunan ni Heneral Macario Sakay at siya ay nagdeklara ng sariling manipesto at idineklara ang kanyang sarili bilang Pangulo ng Katagalugan (the Tagalog Republic) bilang pagsasalungat sa pananakop ng Estados Unidos sa Pilipinas. Hindi kinilala ng gobyernong Amerikano ang republikang itinatag ni Heneral Macario Sakay at sa pamamagitan ng Kautusan Laban sa Pagiging Tulisan, itinuring siyang insurhensiya. Iniatas ang pagdakip kay Sakay sa Hukbong Pamayapa ng Pilipinas at Iskawt ng Pilipinas. Nagkaroon ng malalaking laban sa pagitan ng mga sundalo ng pamahalaan at mga mapagpalayang mandrigma na kasama ni Heneral Macario Sakay sa Timog Katagalugan na umabot ng halos isang taon. Noong Hulyo 14, 1906, sumuko si Heneral Macario Sacay matapos makatanggap ng sulat sa GobernadorHeneral ng hukbong Amerikano na nangangakong siya ay bibigyan ng amnestiya at ang kanyang mga kasama kapalit ng kanilang pagsuko. Ngunit makalipas ang tatlong araw, si Heneral Macario Sakay ay hinuli at ikinulong at hinatulan na isang tulisan o bandido. Pinatay si Heneral Macario Sakay sa harap ng maraming tao sa pamamagitan ng pagbibigti noong Setyembre 13, 1907.Siya rin ang kinikilalang isa sa mga nagtatag ng Nacionalista Party noong 1907 na ipinaglaban ang kalayaan ng Pilipinas sa Amerikano sa legal na paraan.

Talambuhay ni Juan Cailles Si Juan Cailles (Hu·wán Ka·íl·yes) ay isang guro, politiko, at pinunòng rebolusyonaryo ng mga Filipino noong Himag- sikang 1896 at noong Digmaang Filipino- Americano. Isinilang siyá noong 10 Nobyembre 1871 sa Nasugbu, Batangas kina Hippolyte Cailles, isang Pranses, at Maria Kauppama. Ikaanim siyá sa pitóng magkakapatid. Ang una niyang edu- kasyon ay sa bahay ni Ovidio Caballero. Nagtapos siyá sa Escuela Normal na pinatatakbo noon ng mga Heswita sa Maynila. Naging guro siyá nang limang taón sa pampublikong paaralan sa Amaya, Tanza at sa Rosario, Cavite. Nag-organisa siya ng puwersa na kinabibilangan ng mga ama ng kaniyang mga estudyante noong nagsisimula ang rebolusyon. Para sa kanila, nanatili siyá bilang Maestrong Cailles, kahit sa sunod-sunod niyang promosyon sa mili- tar. Naging bahagi siyá ng maraming engkuwentro laban sa mga Español, tulad ng engkuwentro na nagresulta ng kamatayan ng kaniyang mga nakatataas na sina Hen. Candido Tria Tirona, Edilberto Evangelista, at Crispulo Aguinaldo. Noong 17 Setyembre 1900, nanalo ang grupo ni Cailles sa Mabitac, Laguna laban kay Colonel Cheetham. Pinaya- gan niya si Cheetham na kuhanin ang mga katawan ng walong sundalong Americano kasáma ang kanilang mga personal na gamit. Isang salungat na halimbawa ito sa gi- nawang masamâng trato ng mga Americano sa bangkay ni Hen. Gregorio del Pilar sa Pasong Tirad noong 2 Di- syembre 1899. Matapos maglingkod bilang pansamantalang hepe ng mga operasyon sa unang sona ng Maynila noong Dig- maang Filipino-Americano, ginawa siyang gobernador militar ng Laguna at Tayabas. Ang pagkakadakip kay Aguinaldo sa Palanan, Isabela noong 23 Marso 1901 ay nagkumbinse sa kaniya na sumuko sa mga Americano noong 20 Hunyo 1901. Naging gobernador siyá ng Laguna mula 1901 hanggang 1910, at 1916 hanggang 1925. Naging representante na- man siyá ng Mountain Province sa Philippine Assembly noong 1925−1928. Noong 1931−1934 ay naging gobernador siyáng muli ng Laguna. Noong 2 Mayo 1935 at mag-alsa ang Sakdal, nagawa niyang pigilan ang mga ito dahil sa kaniyang istratibo at rebolusyonaryong ka- ranasan. Nahuli rin niya ang kilaláng Kilabot ng Sierra Madre na si Teodoro Asedillo. Namatay siyá noong 21 Hunyo 1951 sa sakit sa puso. (KLL)

Talambuhay ni Emilio Aguinaldo Si Emilio Aguinaldo (Emilio Famy Aguinaldo, Sr) ay isang rebolusyonaryong Filipino, politiko, at isang lider ng militar na kinikilala bilang opisyal na unang Pangulo ng Pilipinas (1899-1901) at unang presidente ng isang konstitusyunal na republika sa Asya. Pinamunuan niya ang pwersa ng Pilipinas sa unang laban sa Espanya noong mga huling taon ng Rebolusyong Pilipino (18961898), at pagkatapos ay sa Digmaang EspanyolAmerikano (1898), at sa wakas ay laban sa Estados Unidos sa panahon ng Digmaang Pilipino-Amerikano (1899-1901) . Siya ay nahuli sa Palanan, Isabela ng pwersang Amerikano noong Marso 23, 1901, dahilan upang magtapos ang kanyang pagkapangulo. Noong 1935, tumakbo si Aguinaldo sa pagkapangulo ng Philippine Commonwealth subalit siya ay natalo ni Manuel Quezon. Matapos sumalakay ang mga Hapones sa Pilipinas noong 1941, nakipagtulungan siya sa mga bagong pinuno at umapila pa sa radyo para sa pagsuko ng mga pwersa ng Amerikano at Pilipino sa Bataan. Siya ay naaresto bilang isang tagatulong ng mga Hapones matapos ang mga Amerikano ay bumalik ngunit sa kalaunan ay napalaya sa isang pangkalahatang amnestiya. Si Emilio Aguinaldo ay ipinanganak noong Marso 22, 1869 sa Cavite el Viejo (kilala ngayon sa tawag na Kawit, Cavite). Ang mga magulang niya na sina Carlos Jamir Aguinaldo at Trinidad Famy Aguinaldo ay mag-asawang mestizo Tagalog-Tsino at may kaya sa buhay. Ang kanyang ama ay ang inatasang gobernadorcillo ng komunidad (munisipal na gobernador) sa istrasyon ng Espanyol kolonyal. Nag-aral si Aguinaldo sa Colegio de San Juan de Letran ngunit ay hindi niya nagawang tapusin ito dahil sa pagsiklab ng kolera noong 1882. Si Emilio ay naging "Cabeza de Barangay" ng Binakayan, isang punong baryo ng Cavite el Viejo noong siya ay 17 taong gulang lamang upang maiwasan ang pagiging sapilitang kawal. Noong 1895 ipinatupad ang Maura Law para sa bagong tatag na lokal na pamahalaan. Sa edad na 25, si Aguinaldo ay naging unang "gobernadorcillo capitan municipal" (Municipal Gobernador-Captain) ng Cavite el Viejo habang nasa business trip sa Mindoro. Noong Enero 1, 1896, pinakasalan niya si Hilaria del Rosario (1877-1921), ito ay ang kanyang ikatlong asawa. Sila ay may limang anak: sina Carmen Aguinaldo-Melencio, Emilio "Jun" R. Aguinaldo Jr, Maria Aguinaldo-Poblete, Cristina Aguinaldo-Linggo, at Miguel Aguinaldo. Si Hilaria ay namatay sa sakit na ketong noong Marso 6, 1921 sa edad na 44. Siyam na taon ang nakalipas, noong Hulyo 14, 1930, pinakasalan ni Aguinaldo si Maria Agoncillo sa Barasoain Church. Namatay si Maria Agoncillo noong Mayo 29, 1963, isang taon bago si Aguinaldo mismo ay namayapa rin noong Pebrero 6, 1964.